Yg hidup pasti akan pergi jua..itulh hakikat khdupan kita..sdg kita leka dgn duniawi ini kita trlupa seketika akn khdpn di alam barzakh. Pemergian insan yg kt syg tidak dpt dihalang dgn titisan air mata. Hanya sekadar doa sbgi pengiring utk mereka menuju ke alam lain. Stlh skian lama bersama kini kita berpisah yg pasti tidak akan kembali lagi. Itulh hakikat yg perlu sy terima..setelah khlgan kedua-dua insan yg amat disyngi.
Arwah abah kembali ke rahmatullah sewaktu usia sy 9 thn..ms tu x terasa apa, zmn kanak2, lebih bnyk main dr meratapi kematian. Menangis bila tgk abg nangis..hakikatnya sy x tau apa2 ttg kematian. Arwah abah meninggal sbb sakit tua..setelah sekian lama terlantar sakit, akhirnya Allah menjemput abah. Arwah abah mnggal pd hari isnin 8/8/1988 dan dikbumikn pd hari selasa 9/8/1988. Masa tu sy x tau knpa arwah abah dikebumikan agak lewat, smpi hari ni pn sy mash x tau lagi..sbb sy x pnh nk bertanya samada dgn abg atau mak.
Setelah sekian lama arwah abah meninggalkan kami sekeluarga..genap 22 thn, arwah abah menjemput mak utk ikut bersamanya. Tarikh 19/04/2010 bersemadinya seorg ibu yg telah byk berjasa kpd sy & adk beradik yg lain. tarikh itu juga telah mengingatkn semula semua memori suka duka sewaktu mak mmbesarkan kami adk bradk tnpa bntuan abah..kuatnya smgt mak. Susah payah, penat lelah selama ni akhirnya berkubur bersama jasad mak.
Arwah mak & arwah wan..kini selamat bersemad bersama
Mak pergi setelah genap 6 hari arwah wan pergi...mungkin mak terlalu sedih, bila semua org yg disyngi tlh pergi mninggalkan mak...mula2, kwn baik mak pergi dulu kemudian, wan, pastu mak plak. Sy terasa sgt khlgn mak sbb mak pergi dlm keadaan sakit yg teramat. Shgga hari ni sy x dpt nk maafkn diri sendiri sbb sylh punca mak sakit..& sbb nak jga syllh mak di timpa musibah. Terus terang sy mmg x dpt nk maafkan org yg menganiaya mak..tp sy serahkan semua ini pd Allah..biarlah Allah yg mmbalas sgla pbuatan org tu. Takkan selamatlh org yg menyeksa mak.dunia akhirat.
